บทที่ 350

ถ้าปล่อยให้เวินเจ๋อจิ่งหนีไปได้แบบนี้จริงๆ มันคงเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่เลยทีเดียว!

ตามไป!

ชั้นหนึ่ง

หน้าประตูลิฟต์ เวินเจ๋อจิ่งวิ่งออกไปเป็นคนแรกอย่างคล่องแคล่ว ตรงไปยังประตูหลัง

คุณแม่ที่รัก เขามาแล้ว!

เวินเอ่อร์หว่านรออยู่ที่ประตูหลังตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่ง ดวงตาของเธอก็เป็นปร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ